elina

الکسا: -با آنکه خانواده های شاهنشاهی روژ مان و میدیا در آستانه ی ستیز و جنگ هستند؛ولی گارد نیز به میان خواهد آمد؛من پیشنهادی دارم... -رهایم کنید!...مگر من چه کرده ام؟ باز هم آوای این دختران نادان،که نگاره ی گل سرخ لیندا بر پاها و دست های خود می کشند؛ویانا را در بر می گیرد.این دختر ها چگونه از تبار جوانان ویانا هستند؟ با خونگری(خنجری)که از آیلار می گیرد،گیسوان بلند و زرین دخترک را با این همه پیرایه می زند؛باشد که از این همه هیاهوی دست بردارد. سپس بازویش را با با فشار بیشتری می گیرد و از پله های انجمن بازرسی او را بالا می برد. آیلار که بازوی دیگر دخترک را گرفته است؛غر غر کنان می گوید: -نادان هایی چون تو،همان بهتر که آهن گداخته به خود ببینند. دخترک گریه کنان می گوید: -من...من...نمی دانستم... الین با بی مِهری بی کران سیلی بر چهره اش می زند؛سخنش را می درد و او را وادار می کند که روی زمین،در آستانه ی درب انجمن بازرسی بیفتد. الین: -بس است دیگر!!! تو ناآگاهی؛چرا خود را بی گناه می پنداری؟... آوای گام های کسی دستاویز آن می شود که باز گردد و با لورنی رویاروی گردد؛که چیزی را در دست خود پنهان کرده است. با خوشرویی می گوید: -لورن!کجا بودی؟ بازرس کلاری...

عارف

نداریم آیدا؟

آسمان شمس به طلای دست نیافتنی می ماند که از آن آسمان است و بس. مچاله

طلا

آسمان شهر بازی به نقاشی متغیری می ماند که مطلق نبودن هیچ چیز را در جهان به تو نشان می دهد. ابر

من به ریسمان و طناب پوسیده ی خیالم چنگ می زنم تا برون روم از این گودال ژرف. آسمان

"برف"،"نامه"،"خون"؛واژگانی که زندگی آن خدمتکار را تباه کرد.در یک روز برفی،نامه ای بدستش رسید و خونش را ریخت. ریسمان

نامه

چشم

سواره با من از آن صبح سپیدی سخن بگو که سواره ای نامدار بر آن درود می فرستد. آموزگار

دریاسالار دریا سالار به دریا می نگرد؛گویا شیطان به خشم آمده که موج هایی خروشان تر از خروشان پیشرویشان می بیند. سپید