elina

سلام فکر کنم از دی 95

الکسا: -با آنکه خانواده های شاهنشاهی روژ مان و میدیا در آستانه ی ستیز و جنگ هستند؛ولی گارد نیز به میان خواهد آمد؛من پیشنهادی دارم... -رهایم کنید!...مگر من چه کرده ام؟ باز هم آوای این دختران نادان،که نگاره ی گل سرخ لیندا بر پاها و دست های خود می کشند؛ویانا را در بر می گیرد.این دختر ها چگونه از تبار جوانان ویانا هستند؟ با خونگری(خنجری)که از آیلار می گیرد،گیسوان بلند و زرین دخترک را با این همه پیرایه می زند؛باشد که از این همه هیاهوی دست بردارد. سپس بازویش را با با فشار بیشتری می گیرد و از پله های انجمن بازرسی او را بالا می برد. آیلار که بازوی دیگر دخترک را گرفته است؛غر غر کنان می گوید: -نادان هایی چون تو،همان بهتر که آهن گداخته به خود ببینند. دخترک گریه کنان می گوید: -من...من...نمی دانستم... الین با بی مِهری بی کران سیلی بر چهره اش می زند؛سخنش را می درد و او را وادار می کند که روی زمین،در آستانه ی درب انجمن بازرسی بیفتد. الین: -بس است دیگر!!! تو ناآگاهی؛چرا خود را بی گناه می پنداری؟... آوای گام های کسی دستاویز آن می شود که باز گردد و با لورنی رویاروی گردد؛که چیزی را در دست خود پنهان کرده است. با خوشرویی می گوید: -لورن!کجا بودی؟ بازرس کلاری...

عارف

نداریم آیدا؟

آسمان شمس به طلای دست نیافتنی می ماند که از آن آسمان است و بس. مچاله

طلا

آسمان شهر بازی به نقاشی متغیری می ماند که مطلق نبودن هیچ چیز را در جهان به تو نشان می دهد. ابر

من به ریسمان و طناب پوسیده ی خیالم چنگ می زنم تا برون روم از این گودال ژرف. آسمان

"برف"،"نامه"،"خون"؛واژگانی که زندگی آن خدمتکار را تباه کرد.در یک روز برفی،نامه ای بدستش رسید و خونش را ریخت. ریسمان

نامه

چشم

سواره با من از آن صبح سپیدی سخن بگو که سواره ای نامدار بر آن درود می فرستد. آموزگار