selin

آی پارا سلین افسون

قربونت نفسم، منم عاشق توام عزیزم. ممنون که منو دوست داری!

عزیزم باید رمان های در حال تایپ انجمن رو بنویسی بهانه اشک هایم از خودم

یک معما | @AMIRHOSSEIN411

شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی استاد شهریار « ف »

یغما @Hediyeh.M.A

بردرگه دوست هرکه صادق برود تا حشر زخاطرش علایق برود صد ساله نماز عابد صومعه دار قربان سرنیاز عاشق برود

یارب به کمند عشق پا بستم کن از دامن غیر خودتهی دستم کن یکباره زاندیشه عقلم برهان وزباده صاف عشق سر مستم کن

- با نامزدت می خوای بری بیرون؟ چرا بهش دروغ گفتی؟ سرم رو زیر انداختم و با انگشتام دست لرزونش رو نوازش کردم. - مجبور بودم! برای این که نگران نشه. درضمن نامزدم نبود؛ یه جورایی برادرم بود. نشست رو صندلی و منم همراه خودش نشوند. - می خوای باهام حرف بزنی مادر؟ هر چی می خوای به من بگو! لبخندی به مهربونیش زدم. خودمم خیلی دلم می خواست که با یکی حرف بزنم. از همه چیز براش گفتم، از فوت مامان و بابام، از آشناییم با محمد و امیر و آمین، از شباهتم به ریما و حس های مختلف محمد به من، از مزاحمت های بهنام فری و اون پسر تو شب بارونی، از اولین دیدارم با مجد، خارج شدنم از دفتر و از فریبا جون، از آقای کرامتی و استخدام شدنم به عنوان خدمتکار. وقتی حرفام تموم شدم؛ نگام به اشک های لیلی بانو افتاد. - خدا پدر و مادرت رو بیامرزه دخترم، خدا رحمتشون کنه که همچین دختر مرد صفتی رو بار آوردن! رو اشکاش دست کشیدم و گفتم: - ممنون لیلی بانو. نفسم رو فوت کردم و با لحن ناامیدی ادامه دادم: - نمی دونم چیکار کنم! اون طور هم که من آقا رو شناختم؛ عمرا اگه بهم مرخصی بده! لبخند پر مهرش رو از نظر گذروندم. - نگران نباش مادر؛ اگه ازش بخوای مرخصی می ده. این بار اون دستم رو تو دستای گرمش گرفت. - سعی کن جوری باهاش رفتار کنی که سر لج نیوفته! من رامان رو می شناسم، پسر خوبیه! یعنی پسر خیلی خوبیه فقط باید بتونی باهاش راه بیای. یه دفعه دستش رو کوبید رو صورتش و با عجله بلند شد و همونطور که به سمت گاز می دوید؛ گفت: - خدا مرگم بده! غذام سوخت!

وحشت زده؛ به سرعت گفتم: - نه محمد، من نمیام، شما ها برین! دوباره صداش مشکوک شد. - چرا نمیای؟ مشکلی هست؟ - نـــه! نفس عمیقی کشیدم و نشستم رو صندلی میز غذاخوری. - باشه! میام ولی آدرس بده که خودم بیام؛ نمی خواد تو بیای دنبالم. آدرس رو ازش گرفتم و گوشی رو قطع کردم. وای که من مردم و زنده شدم! - کی بود که بهش نمی گی کجا کار می کنی؟! عین سکته ای ها برگشتم سمت لیلی بانو و دستم رو گذاشتم رو قلبم. لیلی بانو رو یادم رفته بود! - وای لیلی بانو ترسیدم! لبخندی زد و چشمای قهوه ایش رو دوخت تو چشمام. - ببخش دخترم؛ نمی خواستم بترسونمت. رفتم نزدیکش و لپ چروکیده اش رو بوسیدم. - عیب نداره بابا، فقط یه کوچولو ترسیدم. دستش رو گرفتم و با نگرانی گفتم: - لیلی بانو؟ آقا اجازه می ده من فردا شب برم بیرون؟

آب دهنم و قورت دادم. حالا چی بگم؟! - محمد... من دیگه... امـــم! خب من یگه نمیام دفتر! تا اینو گفتم جونم در اومد! صداش عصبی و خشن شد! - یعنی چی که نمیام؟ مگه قرار نبود که من با آمین حرف بزنم و تو هم منو ببخشی؟! مگه قرارمون این نبود؟ اگه از دست من ناراحتی؛ من از اون جا میرم! تو بیا. دستپاچه از این برداشت اشتباهش گفتم: - نه! نه! نه! فقط... - فقط چی؟ - فقط من یه کار دیگه پیدا کردم! به خدا جاش خوبه، خودمم راحتم و مشکلی ندارم. - چه کاری؟ -فکر کن رها! فکر کن! چه کاری؟ - بازم منشی شدم! جاش خوبه! یه خانوم دکتر رئیسمه. خیالت راحت باشه من مشکلی ندارم! خودمم از دروغ به این بزرگی کپ کردم! چه دروغگوی ماهری شدم! لعنت به من! - مطمئنی رها؟ ولی من دلم می خواد برگردی پیش خودم! اون وقت خیالم راحت می شه! از اون جا استعفا بده، برگرد سر کار خودت! سعی کردم قانعش کنم. - محمد جان! باور کن من اینجا راحتم! خانوم دکتر خیلی مهربون و زن خوبیه! مطمئن باش! انگار که هنوز قانع نشده بود ولی دیگه بحثی نکرد! - باشه! فقط مواظب خودت باش، اگه مشکلی داشتی بهم خبر بده. باشه؟ لبخند زدم. - باشه، چشم! - راستی زنگ زدم بگم که فردا شب قراره با امیر و آمین بریم بیرون، آماده باش، میام دنبالت!

برای منم هر از گاهی میاره که حساب کاربری قفل شده و بعد از 15 دقیقه یه بار دیگه بیا!!! برای منم هر از گاهی میاره که حساب کاربری قفل شده و بعد از 15 دقیقه یه بار دیگه بیا!!!